Το τελείωμα των ονείρων και η αρχή του επαναπατρισμού

Με την επιστροφή της Α.Ε.Κ. στη Super League τη season '15-'16 δύο παίχτες ήθελα ως στυλοβάτες της νέας προσπάθειας για την (σταδιακή) πορεία προς την κορυφή.
Δύο παίχτες "από τα παλιά". Bruno Alves - Nacho Scocco.
Οι δύο συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές αγαπήθηκαν (όσο ελάχιστοι) από την ομάδα, η οποία του ώθησε σε μία αξιοπρόσεκτη καριέρα με μεταγραφές εκατομμυρίων και παρουσία στην Εθνική τους ομάδα!
Η έλευση (κυρίως του Scocco) δεν ήταν εύκολη περίπτωση, όχι όμως και απίθανη.
Για τον Alves (απ'όσο γνωρίζουμε) δεν έγινε (κακώς) ποτέ η προσπάθεια και κατέληξε στην Cagliari.
Με τον "Υδραυλικό" το σκηνικό στηνόταν κάθε καλοκαίρι, με αποκορύφωμα το φετινό που όντως έφτασε μια ανάσα από την επιστροφή του.
Το όνειρο τελείωσε τη στιγμή που η Ένωση αρνήθηκε να δώσει λεφτά στην Newell's, όρο απαράβατο που είχε θέση ο ίδιος ο Scocco για να βοηθήσει την ομάδα της καρδιάς του που δυσκολεύεται στα οικονομικά.


Οι δύο συγκεκριμένοι παίχτες ήταν ό,τι καλύτερο διέθετε η ομάδα την τελευταία (προ πτώσης) δεκαετία, επομένως και τα μοναδικά "στοιχεία" που θα συνέδεαν τις δύο περιόδους.
Από τη στιγμή λοιπόν που (καλώς?) δεν πραγματοποιήθηκε καμία από τις δύο επιστροφές, χάθηκε οριστικά η όποια ταύτιση (αγωνιστικά) της ομάδας με την προ Μελισσανίδη εποχή.

Αντίθετη πορεία φαίνεται πως ακολουθεί η ομάδα στην περίπτωση των Ελλήνων ποδοσφαιριστών.
Ο επαναπατρισμός του Βίκτωρα Κλωναρίδη σίγουρα δεν έγινε για λόγους εντυπωσιασμού, αλλά για λόγους ουσίας. Ποιοι είναι αυτοί?
Η (απαραίτητη) ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου της ομάδας και μάλιστα με παίχτη που προέρχεται από τα σπλάχνα της.
Επίσης αγωνιστικά ο Κλωναρίδης θα προσθέσει ταχύτητα (απ'τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της περσινής επιθετικής γραμμής της ομάδας) και βάθος μεσοεπιθετικά.
Τα μειονεκτήματα του είναι γνωστά (τελείωμα των φάσεων-τελική απόφαση).
Δεν έχει έρθει για να κάνει τη διαφορά, η συνεισφορά του όμως μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική..


Παρόμοιες περιπτώσεις υπάρχουν και δεν αποκλείεται να έχουμε κι άλλες επιστροφές στο εγγύς μέλλον.

Η περίπτωση Κονέ θα παίξει πιο έντονα στην (απευκταία) αποχώρηση του Johansson, τη στιγμή που χάθηκε (όχι πως υπήρξε ενδιαφέρον) η περίπτωση Ταχτσίδη.
Πάντως είναι γνωστό πως οι ομάδες που έπαιξαν καλό ποδόσφαιρο και είχαν επιτυχίες, αποτελούνταν κατά βάση από γηγενείς ποδοσφαιριστές και υποστηρίζονταν από (λίγους) ποιοτικούς ξένους..

Υ.Γ. Η μοναδική (αγωνιστική) σύνδεση της τελευταίας μεγάλης στιγμής της ομάδας πριν τον Γολγοθα με τη σημερινή είναι ο προπονητής της.. Τυχαίο ή μοιραίο??
Υ.Γ.2 Καλορίζικος ο Livaja!! Ελπίζω να συνεχίσει από εκεί που μας άφησε (προσωρινά?) ο Araujo και να μην έχουμε πειθαρχικά παραπτώματα (έχει κι αυτός τα θεματάκια του..)



Δεν υπάρχουν σχόλια

Από το Blogger.